برخی دیگر از گونه‌های گیاهای دماوند عبارت‌اند از: کاج آلپ، اسپرس کوهی نیمه کروی، گون، یاسمن صخره‌ای، ازمکی کوهسری، پیربهار دنایی، شبدر شاه بلوطی، ترشک کوهسری، دغدغک البرزی، پلاخور بوته‌ای، گالش انگور، تیره گل، نسترن وحشی، قفقازی، رز گردآلود، گز، علف بره، چمن آراراتی، چمن گندمی آسیای مرکزی، جاروی علفی بامی، علف قرمز، جو چمنزار، ملیکای بی زبانک، علف صورتی، چاودار هراتی، شبه یولاف شکننده، ریش سنبل، خشخاش طناز، شکرتیغال و شکرتیغال مشهدی، چون جاشیر، سریش و در جاهای مرطوب زبان طلا، پیرسنبل، قدومه پرشاخه، جعفری فرنگی معطر، بادرنجبویه دنایی، خاکشیر تلخ کوتوله، گل بی مرگ طلایی، پنجه برگ نقره گون، آزاد بری، پنجه برگ همدانی، دنایی، سنبله ارغوانی و مینای پرکپه برگ نقره‌ای.
قله دماوند در فرهنگ کشور ایران مظهر پایداری، است.واری و یک نماد ملی است. و به‌عنوان یک اثر ملی ثبت شده و به روش‌های گوناگون از آن به‌عنوان یک نماد ملی یاد می‌شود. کوه دماوند در سی‌ام تیرماه سال ۸ به‌عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در قالب میراث طبیعی ایران در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.
قله زیبای دماوند از شهر‌های تهران، قم و ورامین قابل رویت است.؛ اما بهتر است. برای صعود به آن باید به تهران یا شهر دماوند سفر کنید. مسیر های اصلی صعود به قله در چهار جبهه مشخص می‌شوند. هر چند که اغلب مسیرها دارای جان پناه هستند، اما بهتر است. حتما گروهی راه بلد را برای کوهنوردی انتخاب کنید. جبهه جنوبی که از سمت جنوب شرقی کوه دماوند آغاز می‌شود رایج‌ترین مسیر صعود است.. آبشار یخی دماوند در مسیر این جبهه قرار دارد. امروزه جان‌پناه برای کوهنوردان در مسیرهای مختلف صعود به قله ساخته شده که در تعدادی از آن‌ها امکان اقامت شبانه وجود دارد. همچنین می‌توانید در این قرارگاه‌ها راهنمای صعود به قله را نیز دریافت کنید.